Allemaal anders …

Deuren, in allerlei kleuren, maten en stijlen. Ze vormen de toegang tot de woningen van volwassenen, jongeren en kinderen. Zo verschillend als de deuren zijn, zo verschillend zijn de mensen die erachter wonen. En zo verschillend kiezen zij de inrichting van hun woningen, passend bij hun wensen en mogelijkheden.

schoenen-jolanda-pikkaart-225x300schoenen-jolanda-pikkaart-225x300schoenen-jolanda-pikkaart-225x300

Schoenen, in allerlei kleuren, maten en modellen. Zo verschillend als de mensen zijn, zo verschillend kiezen zij hun schoenen. Mensen kiezen schoenen die bij hen passen en die goed passend zijn. Schoenen moeten wel goed passen, anders loopt het zo moeilijk.

Zouden we dat maar met ons onderwijs doen: de leerlingen en studenten zelf laten kiezen hoe het past of op zijn minst het onderwijs goed passend maken, afgestemd op het individu met zijn eigen leerstijl, tempo, mogelijkheden en interesses. Dan zou iedereen zich optimaal kunnen ontplooien en profileren.

Nog veel te vaak worden alle leerlingen en studenten in het onderwijs over één kam geschoren. Ze krijgen hetzelfde voorgeschoteld, op hetzelfde moment, in hetzelfde tempo en volgens dezelfde methode. Maar …
one size does not fit all
one size does not fit all!

Vorige week zei staatssecretaris Dekker dat we moeten kijken of groep 3 klaar is voor het kind en niet of het kind klaar is voor groep 3 (zie video).

Een prima plan, maar wat gaat de staatssecretaris doen om dit waar te maken?

In het regulier onderwijs zitten tegenwoordig veel leerlingen die voorheen in het speciaal onderwijs zaten. Kinderen en jongeren met adhd, autisme, nld, pdd-nos, Down-syndroom, langdurig zieke kinderen, zeer moeilijk lerende kinderen, kinderen met gedragsproblemen (opvoedingsmoeilijkheden of gedragsstoornissen) en lichamelijke beperkingen. Daardoor worden leerkrachten en  docenten steeds meer aangesproken op hun pedagogische kwaliteiten. Die pedagogische kant moet veel duidelijker in de pabo’s en lerarenopleidingen aan de orde komen.
Er zijn meer leerkrachten en docenten nodig zodat er met kleinere groepen gewerkt kan worden en er meer tijd is voor afzonderlijke leerlingen en studenten.
Leerkrachten en docenten krijgen weinig professionele ruimte en worden in het keurslijf van methoden en curriculum gedwongen. Ze moeten meer autonoom kunnen zijn in hun aanpak zodat ze werkelijk kunnen inspelen op wat een leerling of student in hun ogen nodig heeft.

Op die manier ontstaat er tijd om echt te kijken, echt te praten en vooral echt te luisteren naar alle verschillende leerlingen en studenten.

Na alle mooie woorden nu de daden!